Een moeder loopt een kamer binnen en vertelt haar twee jonge dochters dat ze op speelafspraak gaan met een aantal kinderen die ze nog nooit hebben ontmoet. Eén dochter antwoordt: “Zullen ze mij leuk vinden?” De tweede dochter antwoordt: “Zal ik ze leuk vinden?”
Hoewel er veel kwaliteiten zijn van een goede dialoog – waaronder realisme, essentiële beknoptheid, geïndividualiseerde stemmen, ironie en humor – is implicatie een van de belangrijkste kwaliteiten van een meeslepende dialoog.
Het bovenstaande vignet is een voorbeeld van een goede impliciete dialoog. Laten we kort kijken naar de impliciete betekenissen van beide beten.
Het bovenstaande vignet is een voorbeeld van een goede impliciete dialoog. Laten we kort kijken naar de impliciete betekenissen van beide beten.
Als de eerste dochter vraagt: “Zullen ze mij leuk vinden?” ze onthult impliciet één type ziel, die van iemand die geen zelfvertrouwen heeft en er graag bij hoort, die geaccepteerd wil worden.
De tweede dochter in haar dialoog impliceert dat het haar niet kan schelen dat ze aardig gevonden wordt, en omdat ze zichzelf hoog inschat, vraagt ze zich af of de andere kinderen indruk op haar zullen maken.
Beide dochters komen goed naar voren door de belangrijkste implicatie in hun citaat, respectievelijk: afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Dialoogbeten als deze die een personage helpen definiëren, zijn vooral belangrijk in het begin van een script, waarin een schrijver behendig aan het publiek de essentiële aard van de hoofdpersonages moet onthullen.
Laten we, om te laten zien hoe implicatie zo'n impact heeft op een publiek, de impliciete dialoog hierboven vergelijken met expliciete versies van deze beten. Ja, het is goed om precies en duidelijk te zijn, maar zou de volgende expliciete dialoog uw publiek betrekken?
Langdradige en op de neus dialoog! Deze twee herschrijvingen geven expliciet aan wat de dochters denken en voelen. Slechte dialoog! Waarom?
Omdat het publiek er niets mee te maken heeft. De betekenis ervan is duidelijk. Het heeft het publiek alles verteld.
Daarentegen dwingt de impliciete dialoog de kijker of lezer om mentaal werk aan de woorden te doen. Bij het horen van impliciete dialogen moet het publiek nadenken (meestal razendsnel) over wat de expliciete betekenis van de woorden is. Doordat het publiek deze mentale taak op de dialoog uitvoert, is het meer betrokken bij de personages en het verhaal.
Scott McConnell, de verhaalman, is een voormalig producer/showrunner uit Los Angeles en nu scriptconsulent en verhaalontwikkelaar. Hij is ook redacteur van The Story Guy Newsletter, een tweewekelijkse publicatie met praktisch schrijfadvies voor scenarioschrijvers. Abonneer u hier .