ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ, ਅਸੀਂ ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਜੈਸਵਾਲ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸੋਕ੍ਰੀਏਟ ਸਪੌਟਲਾਈਟ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹਾਂ। ਉਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਲੇਖਕ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਸਫ਼ਰ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕ੍ਰੀਨਰਾਈਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ, ਅਭਿਨੇਤਾ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ 30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਟੇਜ ਨਾਟਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜੋ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸਕ੍ਰੀਨਰਾਈਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ।
ਕੁਝ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਾਲ ਜਲਦੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਲਈ, ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਸਿਰਫ਼ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਜਨੂੰਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਨੇ ਪਟਕਥਾ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਟੇਜ ਨਾਟਕਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਣ, ਅਭਿਨੈ ਕਰਨ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਲ ਬਿਤਾਏ।
ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦੇ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਫਿਲਮ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਵੇਰਵਿਆਂ ਨੂੰ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਲਈ ਉਸਦਾ ਸਮਰਪਣ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ।
ਉਸਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਕਹਾਣੀ? ਇੱਕ ਜੋ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ. "ਮੇਰੀ ਮਨਪਸੰਦ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅੱਧ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਮ ਤਿਕੋਣ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਅੱਧ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਮ ਤਿਕੋਣ ਹੈ।"
ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਕੋਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਅਨੁਸ਼ਾਸਿਤ ਪਰ ਲਚਕਦਾਰ ਪਹੁੰਚ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦਿਨ ਵਿਚ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਦੇ ਵੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ; ਹਰ ਸੈਸ਼ਨ ਕਦੇ ਵੀ 30 ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਸਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਲਈ ਬੀਟ ਬੋਰਡਾਂ ਅਤੇ ਸੂਚਕਾਂਕ ਕਾਰਡਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਢਾਂਚਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਲੇਖਕ ਦਾ ਬਲਾਕ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨੂੰ ਵਗਣ ਦੇਣ ਲਈ ਲੰਮੀ ਸੈਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਉਸ ਵਿਲੱਖਣ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ SoCreate ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ "ਇੱਕ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰਾ ਉਪਭੋਗਤਾ ਅਨੁਭਵ" ਵਜੋਂ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ SoCreate ਵਰਗੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਜਾਂ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਰ ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕਾਂ ਲਈ ਸਲਾਹ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਸਧਾਰਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ: "ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹੋ।"
ਚਾਹਵਾਨ ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕਾਂ ਲਈ ਉਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਲਾਹ ਸਿੱਧੀ ਪਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ: "ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਲਿਖੋ।"
ਆਪਣੇ ਵਿਆਪਕ ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੰਵਾਦ ਉਸ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ," ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਲੇਖਕ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਸਕ੍ਰੀਨ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਨਿਰਵਿਘਨ ਪਰਿਵਰਤਨ ਇੱਕ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਖੁਦ ਫਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਹੈ।
ਸ਼ੈਲੀ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਆਕਰਸ਼ਤ ਹੈ. "ਮੈਂ ਪਾਤਰ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਮਨੁੱਖੀ ਕਿਰਿਆ/ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਅਤੇ ਸ਼ੈਲੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਉਬਾਲਦੀ ਹੈ - ਭਾਵੇਂ ਅਪਰਾਧ ਜਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ," ਉਹ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਦਿੱਲੀ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਸਕ੍ਰੀਨ ਤੱਕ ਉਸ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਤੱਕ, ਆਸ਼ੂਤੋਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਨੂੰਨ, ਲਗਨ, ਅਤੇ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਦਾ ਵਿਕਸਤ ਪਿਆਰ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਧੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡੇਗਾ।