ਸਿੱਖਣ ਲਈ 5 ਡਰਾਮਾ ਸਕ੍ਰਿਪਟਾਂ

2011

ਡੀ ਰੀਸ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ

"ਪਰੀਹਾ" ਇੱਕ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ ਡਰਾਮਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਬਲੈਕ ਲੈਸਬੀਅਨ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਣਾ ਸਿੱਖਦੀ ਹੈ। ਡੀ ਰੀਸ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਡਰਾਮਾ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਕਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ, ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਲਿੰਗਕਤਾ ਦੀਆਂ ਗੁੰਝਲਾਂ ਨਾਲ ਨਿਡਰਤਾ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦਾ ਹੈ।

ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਇੱਕ ਬਹੁਪੱਖੀ ਲੀਡ, ਅਲਾਈਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ, ਸੰਘਰਸ਼, ਅਤੇ ਅਕਾਂਖਿਆਵਾਂ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਰੇ ਹਨ। ਅਲਾਈਕ ਦੀ ਸੰਬੰਧਤਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਗੂੰਜਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ। "ਪਰਿਹਾ" ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਦੇ ਮੋਹਰੀ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਿਲਮ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ਫਿਲਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਉਹਨਾਂ ਨਾਟਕ ਲੇਖਕਾਂ ਲਈ ਪੜ੍ਹੀ ਜਾਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ!

2015

ਐਮਾ ਡੋਨੋਘੂ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ

"ਕਮਰਾ" ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਡਰਾਮਾ ਹੈ ਜੋ ਮਨੁੱਖੀ ਲਚਕੀਲੇਪਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਮਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਫਿਲਮ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬੰਧਕ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ (ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ) ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਚ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਬਾਰੇ ਅਦੁੱਤੀ ਮਨੁੱਖੀ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਬਿਪਤਾ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲਿਖਣਾ ਹੈ ਜੋ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦਾ ਦਿਲ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬੇਟੇ ਦੇ ਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਾਲਾਤ ਬਦਲਣ ਨਾਲ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ।

"ਕਮਰਾ" ਇੱਕ ਸੈੱਟ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਫਿਲਮ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ ਪਾਤਰਾਂ ਲਈ ਜੇਲ੍ਹ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਪਨਾਹ ਹੈ।

2014

ਡੈਮੀਅਨ ਸ਼ੈਜ਼ਲ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ

"ਵ੍ਹੀਪਲੇਸ਼" ਇੱਕ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਢੋਲਕੀ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਅਧਿਆਪਕ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਿੱਚਣ ਵਾਲਾ ਡਰਾਮਾ ਮਹਾਨਤਾ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅਤੇ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਵਰਗੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਪਸ਼ਟ ਪਾਤਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਜੋੜਨ ਦਾ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, "ਵ੍ਹੀਪਲੇਸ਼" ਇੱਕ ਤਣਾਅਪੂਰਨ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਾਰਜ ਕਰਨ ਵਾਲੀ, ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਫਿਲਮ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

2016

ਐਲੀਸਨ ਸ਼ਰੋਡਰ ਅਤੇ ਥੀਓਡੋਰ ਮੇਲਫੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ

"ਹਿਡਨ ਫਿਗਰਸ" ਸਪੇਸ ਰੇਸ ਦੌਰਾਨ ਨਾਸਾ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕਾਲੇ ਔਰਤਾਂ ਗਣਿਤ-ਸ਼ਾਸਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਣਕਹੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਜੀਵਨੀ ਨਾਟਕ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਚਾਹਵਾਨ ਨਾਟਕ ਲੇਖਕਾਂ ਲਈ, ਇਹ ਫਿਲਮ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਚਲਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਵਿੱਚ ਬੁਣਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।

"ਛੁਪੇ ਹੋਏ ਅੰਕੜੇ" ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਪੀਰੀਅਡ-ਆਮ ਨਸਲਵਾਦ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਵਿਤਕਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਅਨਮੋਲ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅਜੇ ਵੀ ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਫਿਲਮ ਉਹਨਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਕਈਆਂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।

1989

ਟੌਮ ਸ਼ੁਲਮੈਨ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ

"ਡੈੱਡ ਪੋਇਟਸ ਸੋਸਾਇਟੀ" 1950 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੁਲੀਨ ਲੜਕੇ ਦੇ ਬੋਰਡਿੰਗ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਅਮੀਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗੈਰ-ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਅਧਿਆਪਕ, ਮਿਸਟਰ ਕੀਟਿੰਗ (ਰੋਬਿਨ ਵਿਲੀਅਮਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਖੇਡਿਆ ਗਿਆ), ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤਤਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਹਿੰਮਤ, ਪ੍ਰੇਰਨਾ, ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸਮਾਜਕ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦੀ ਹੈ। "ਡੈੱਡ ਪੋਏਟਸ ਸੋਸਾਇਟੀ" ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਪਾਤਰ ਸਕ੍ਰੀਨ ਤੋਂ ਪਰੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।