सदस्य स्पॉटलाइट: मार्क स्टीनबर्गर

स्टेज आणि इम्प्रूव्ह पार्श्वभूमी या दोन्ही गोष्टींमधून येत आहे - चित्रपटाद्वारे तुम्ही थेट रंगमंचावर तयार करू शकत नाही असे क्षण आणि संवादावर त्याचा कसा परिणाम होतो हे पाहून मला आकर्षण वाटले. पटकथा लिहिणे हा माझ्यासाठी स्क्रिप्ट लेखनाचा 'नेक्स्ट लेव्हल' प्रकार बनला आहे.  कलाकारांना त्यांच्या व्यक्तिरेखेचे ​​मालक बनवण्याचे सर्जनशील मार्ग शोधण्यात आणि काही संवाद स्वतः भरून काढण्यात हा प्रवास विकसित झाला आहे. अधिक सेंद्रिय प्रभाव आणण्यासाठी, आम्हाला मोकळी जागा दिली जिथे आम्ही सुधारू शकतो जिथे संवाद ओळीनुसार लिहिणे खूप कठीण आहे.

संमती आणि टाळण्याभोवती दोन लघुपट. स्वतःचे "संरक्षण" करण्यासाठी आपण करत असलेल्या काही गोष्टी आपल्याला हानी पोहोचवू शकतात. मी संमती सारखे काहीतरी अमूर्त घेण्यास खूप उत्सुक आहे - जेथे गैर-मौखिक करारामुळे परिस्थिती बदलली आहे. आम्ही ते कसे ओळखू जेणेकरून आम्ही सीमा सेट करू आणि आमचा आवाज आणि एजन्सी वाढवू शकू? टाळून - या प्रवासाने माझ्या स्वतःच्या जीवनातील छोट्या छोट्या गोष्टी प्रकट केल्या आहेत ज्या मी टाळतो - आणि तो मला आनंद, शांती आणि आनंद कसा लुटत आहे - हा चित्रपट केल्याने इतरांना ते ओळखण्यास आणि निरोगी बदल करण्याची आशा आहे.

प्रत्येक कथा ही खऱ्या अर्थाने स्वतःची जिवंत गोष्ट आहे. मला आश्चर्य वाटते की प्रक्रिया इतकी समान असूनही प्रत्येकाला किती वेगळे वाटते. आमच्याकडे आतापर्यंत 12 आहेत आणि मला प्रत्येकाबद्दल काहीतरी आवडते - एक क्षण किंवा हावभाव किंवा एक शॉट जो इतरांकडून एकटा बसतो.

होय - याने क्षणात दृष्यदृष्ट्या राहण्याची क्षमता अनलॉक केली आहे - मी काय पाहत आहे - पात्र काय पाहत आहेत - मी फक्त कागदपत्रात टाइप करत आहे असे वाटू नये. माझ्या कलाकारांना सहभागी होण्यास अनुमती देणे SoCreate च्या वैशिष्ट्यांमुळे शक्य झाले आहे - आमच्या पटकथा अधिक घट्ट आणि अधिक प्रामाणिक बनवतात.

आमच्या संकल्पनेचे पुनरावलोकन करण्यासाठी आम्ही साप्ताहिक भेटतो - मिनिटाची चर्चा करण्यासाठी - आणि आमचा रनटाइम फक्त 5 मिनिटे आहे. आम्ही तीन महिने किंवा त्याहून अधिक काळ फक्त विचारमंथन, आकार, संकल्पना बदलण्यात घालवू - हे आम्हा सर्वांना सर्जनशील आणि जोडलेले ठेवते - एक लेखन संघ म्हणून.

आम्हाला एक ठोस संकल्पना मिळते - ज्यामध्ये मोठ्या कल्पनेपासून अगदी विशिष्ट संकल्पनेकडे जाण्यासाठी आम्ही 8 पायऱ्या फॉलो करतो - जे जवळजवळ एक वर्णन आहे - जसे की एका पृष्ठावरील उपचार ज्यामध्ये विविध स्तरांचा तपशील असतो. काहीवेळा यात अतिशय विशिष्ट संवाद समाविष्ट असतो - इतर वेळी ते घडत असलेल्या सामान्य क्रियाकलापांशी बोलतात. तेथून आम्ही ते इतरांसोबत सामायिक करतो जेणेकरून ते त्यांचे नवीन रूप मिळावे आणि ते अधिक प्रामाणिक किंवा अधिक आकर्षक बनवण्यासाठी - त्यात काही सुधारणा करता येईल का ते पहा. मग आम्ही SoCreate मध्ये संवाद लिहायला सुरुवात करतो - आणि त्यानंतर, आम्ही एकत्र होतो आणि मोठ्याने ऐकलेले संवाद बाहेर काढण्यासाठी लाइन-थ्रू करतो - शेवटी शूटिंगच्या आदल्या दिवशी आम्ही सर्वकाही ब्लॉक करू आणि दुसऱ्या दिवशी आमचा 5 मिनिटांचा चित्रपट प्रदर्शित करू. काहीवेळा लोकेशन्स खूप दूर असल्यास, आम्ही चित्रपटाच्या दिवसांचे दोन भाग करतो.

सातत्य ठेवा. कीबोर्ड समोर नसताना याचा विचार करा. एक संघ असल्याने जग बदलते. इतर चित्रपट पहा - काय कार्य करते आणि काय नाही ते लक्षात ठेवा - मग का विचारा. या अंतर्दृष्टी आणि सर्जनशील क्षमता प्राप्त करण्यासाठी मी चित्रपट महोत्सवासाठी स्क्रीनिंग करतो.

हे सर्व कॅप्चर करण्याचा प्रयत्न करणे - काहीवेळा ड्रायव्हिंग करताना तुम्हाला खूप मोठा धक्का बसतो - किंवा संभाषणात परंतु ते कॅप्चर करणे मायावी होते. गोष्टी नेहमी तुमच्याजवळ ठेवा आणि नेहमी स्वतःला मजकूर पाठवा (मी काय करतो) किंवा ते लिहा जेणेकरून तुम्ही क्षण गमावू नका. ते तुमच्यापासून दूर जाईल.

मांडणी प्रवाह आणि सहयोगी समर्थन - मी माझ्या वास्तविक अभिनेत्याचे चित्र तेथे ठेवू शकतो आणि ते केवळ प्रक्रियेला जिवंत करते.

प्रामाणिक चित्रपट बनवणे सुरू ठेवा जे प्रेक्षकांना नवीन मार्गांनी भेटण्यास प्रवृत्त करतात.

अधिक चांगले आहे - काही मूठभर अधिक - एक टिपिंग पॉइंट आहे परंतु 4-5 लोकांना तुमच्यासोबत सह-निर्मिती करणे हे तुम्हाला सर्वोत्तम काम देईल.

दाखवा - सांगू नका. या क्षणाचा अर्थ लावण्यासाठी दर्शकाला आवश्यक असलेली शेवटची गोष्ट संवाद कसा असू शकतो? त्याऐवजी आपण हे दृष्यदृष्ट्या कसे म्हणू शकतो?

मध्य इंडियानामध्ये वाढले. VHS वर रेकॉर्डिंग करण्यापासून ते "चित्रपट" तयार करण्यापर्यंत (संपादन नाही) - त्यानंतर समुदाय थिएटर, इम्प्रूव्ह आणि स्टँड-अप कॉमेडीचा पाठपुरावा करून मी एक क्षण निर्माता बनलो. शेवटी, 2019 मध्ये मी चित्रपटाची ताकद पाहिली आणि प्रेक्षकांसमोर माझे शिकणे मला कॅमेराच्या मागे आणि एडिटिंग रूममध्ये कसे मदत करू शकते. मला छोट्या कथा चित्रपटांमधून लोकांसाठी क्षण निर्माण करायला आवडते.

मी तुलनेने आघातमुक्त जीवन जगले आहे - कोणतेही शोषण नाही, गैरवर्तन नाही. त्या घटनांपासून मुक्तपणे जगल्याबद्दल मी खूप आभारी आहे. मला असा विश्वास आहे की जर आम्हाला ते अनुभव आले असतील तर आम्ही बरे करू शकतो. चित्रपट आपण कसे विचार करतो ते अक्षरशः बदलू शकते - संज्ञानात्मक विसंगती खरोखरच बरे होते आणि आम्ही आमच्या विश्वासांना मदत करू शकतो ज्याने एकदा आम्हाला संरक्षित केले होते ज्यामुळे आम्हाला बरे होण्यास अनुमती मिळते.