एका बेघर पीएने चित्रपट निर्माते नोएल ब्रहमला पटकथा लिहिण्याची प्रेरणा कशी दिली

“आमच्याकडे एक प्रोडक्शन असिस्टंट होता ज्याने आम्हाला प्रोबोनो मदत केली. मी तक्रार न करता अथक परिश्रम केले. "त्या माणसाबरोबर काम करणे आश्चर्यकारक होते."

"त्याने मला रेल्वे स्टेशनवर सोडण्याची ऑफर दिली आणि मी नकार दिला."

"आणि मी रडलो कारण मी इथल्या संपूर्ण समुदायाच्या खूप जवळ राहतो," ब्रहम म्हणाला. "आणि तो माझ्या अपार्टमेंट कॉम्प्लेक्सपासून अक्षरशः एक रस्त्यावर आहे."

“बेघर समुदायाबद्दल आमच्याकडे असलेले बरेच रूढीवादी विचार मी त्याला नियुक्त केले आहेत. तो नेहमीच चांगला परिधान करत असे. तो माणूस काही असामान्य करत आहे असे वाटत नव्हते. आणि ती फक्त त्याची उर्जा होती. तो इतका निस्वार्थी होता आणि त्याने प्रकल्पासाठी आपला वेळ दिला, कधीही पैसे मागितले नाहीत, फक्त त्याच्या क्षमतेनुसार तयार करण्यात मदत करायची होती.”

“डाउनटाउन [LA] मध्ये राहून, मला माझ्या समुदायाशी कनेक्ट व्हायचे आहे आणि मला माझ्या सभोवतालच्या लोकांपर्यंत परत आणू शकेल असे काहीतरी शोधायचे आहे. कारण, आपण कथाकार म्हणून काय? आम्ही लोकांना काहीतरी समजण्यात मदत करण्याचा प्रयत्न करत आहोत. आम्ही प्रेरणा देण्याचा प्रयत्न करत आहोत. "मी त्यांना प्रेरित करण्याचा प्रयत्न करत आहे."

“मी पूर्वी केलेल्या तीन लघुकथांमधून माझे बरेच यश आणि अपयश काढू शकलो, आणि मी आता या प्रकल्पात त्यांचा उपयोग करत आहे, आणि मला वाटते की हे असे काहीतरी असेल जे प्रेक्षक संबंधित असतील. आनंद घ्या मजा येईल. ते खरोखर मस्त असेल. आणि ते लवकरच येत आहे!”

“मला वाटते [पटकथालेखक] प्रक्रिया जास्त गुंतागुंत करतात. जर तुम्हाला एखादी कथा सांगायची असेल आणि तुम्हाला ती आवडली असेल, तर तुम्हाला ती कथा कुठे जायची आहे यावर विश्वास ठेवणे महत्त्वाचे आहे. मग रचना, चारित्र्य विकास आणि त्यातून तुम्हाला काय म्हणायचे आहे याचा विचार करा. मग ज्याला जास्त अनुभव असेल आणि तुमच्यापेक्षा चांगला लेखक असेल अशा व्यक्तीकडे घेऊन जा.”

“चालू ठेवा. ही प्रक्रिया सोपी नाही. नाहीतर सगळेच करतील. आणि जे लोक ते करत आहेत, आणि जे मोठ्या स्तरावर करत आहेत, ते अयशस्वी, अयशस्वी, अयशस्वी, अयशस्वी झाले आहेत. तर, पटकथा लेखक बनण्याच्या प्रक्रियेत तुम्ही अपयशी ठरलात तर ठीक आहे. आणि माझ्या मनात एक कथा होती, आणि ती मला हवी तशी मिळाली नाही तर ठीक आहे. शेवटी, यश हे कधीही न थांबण्याने आणि अडथळे, आव्हाने आणि पर्वतांमधून पुढे ढकलण्यात येते. आणि हे जाणून घ्या की चांगल्या गोष्टी कधीही सहज येत नाहीत. "तुम्ही काहीही करा, लढत राहा, लिहित राहा, कथा सांगत राहा आणि एक दिवस जग बदलत राहा."

"सामान्यतः जेव्हा मी माझा पहिला मसुदा लिहितो, तेव्हा मला पृष्ठावर सर्व काही खाली ठेवायला आवडते."

“मी प्रत्यक्षात माझ्या पहिल्या मसुद्यावर बाह्यरेखा तयार करत नाही. मला जे काही प्रेरणा मिळते ते सर्व मी लिहितो, पात्रासोबत काय घडत आहे याचे बारकावे, वातावरणातील सबटेक्स्ट, आणि दुसऱ्या मसुद्यात जाताना मी तिथून रुपरेषा काढायला सुरुवात करतो. मी माझे आणखी बीट्स तयार करत आहे आणि ते सांगण्याचा, ते मनोरंजक बनवण्याचा, प्रेरणादायी बनवण्याचा सर्वोत्तम मार्ग कोणता आहे याचा मी विचार करत आहे.

“मी माझ्या तिसऱ्या मसुद्यात जात आहे तोपर्यंत, मला अभिप्राय देण्यासाठी मी तो इतर लोकांना पाठवत आहे. मी अशा लोकांकडे जातो जे मला माहित आहेत की ते क्रूरपणे प्रामाणिक असतील. जेव्हा तुम्ही थिएटरमध्ये खचाखच भरलेल्या प्रेक्षकांसमोर तुमची कलाकृती दाखवता आणि मी हे करायला हवे होते, असे म्हणत तुम्ही फक्त लिखाण चघळत आहात, त्यापेक्षा जास्त कठीण काहीही नाही.”

“अंतिम पुनर्लेखन पोस्ट-प्रॉडक्शन प्रक्रियेत येते. तुम्हाला काय हवे आहे याची कल्पना आहे. आणि मग तुम्ही कोणत्या प्रकारचे बदल शूटिंगच्या प्रक्रियेत जाल. आणि मग तुम्ही संपादनाच्या प्रक्रियेत जाल जे बदलते. आणि मग शेवटी तुम्ही अंतिम उत्पादनात जाल.”